Harmattan

Het regenseizoen lijkt nu echt over te zijn en het droge seizoen is aangebroken, Ghanezen noemen dit de Harmattan. De ochtenden zijn lekker koel maar in de loop van de dag wordt het snik heet. Goed voor de poriën denk ik dan maar! Het voordeel is wel dat er minder muggen zijn dan in het regenseizoen dus minder kans op malaria. Helaas heb ik wel al kennis gemaakt met malaria. Maarja hoe kun je nou in Ghana zijn geweest zonder malaria te hebben gehad? Ik was nummer 10 van de groep. Hier kijkt niemand vreemd op als je malaria hebt, het is aan de orde van de dag en de ziekenhuizen liggen er vol mee. Een test kost 8 cedi (omgerekend €2,- ) de moeite waard dus als je je niet helemaal fit voelt. Ik voelde me wat grieperig en flink misselijk. Bij een kliniek waarvan ik wist dat er een steriele naald in zou gaan heb ik het laten testen. Dan krijg je na een half uur een briefje met de uitslag: malariaparasiet: Present +. Eigenlijk moet je dan nog naar een dokter om medicatie voor te laten schrijven, er waren ongeveer 50 mensen voor mij aan het wachten op de dokter dus dat zag ik niet zitten. Ik ben direct naar de ‘apotheek’ gegaan om mijn medicijnen op te halen. Een kuurtje van 3 dagen en je bent er vanaf, goed spul! Ook malaria dus overleefd.

Bolgatanga:
Het weekend van 1 en 2 november zijn we een nachtje naar Bolgatanga geweest met de groep. Dit ligt op ongeveer 3 uur rijden van Tamale. Onderweg zijn we bij een oud dorpje geweest wat gelegen was in een prachtig landschap, het leek een beetje op de Lion-King. Jammer dat er geen leeuwen, giraffen en olifanten liepen…. Maar wel op zo’n mooie grote steen gestaan! Verder hebben we het dorpje bezocht waar een chief met zijn 24 vrouwen woont. De beste man is inmiddels in de 80 en nog redelijk fief. Hoe hij al zijn vrouwtjes en kinders onderhoudt weet ik niet maar er is in ieder geval wel altijd iemand thuis denk ik dan maar. Nooit ongezellig! Hierna zijn we doorgereden naar de krokodillen. Een meer waar meer dan 200 krokodillen leven. De lokale bevolking wast zichzelf en wast de kleding in datzelfde meer, gestoord zou je denken! Dat dacht ik dus ook maar er gaat een verhaal de ronde dat een krokodil ooit het leven van een jongetje heeft gered. Men is de krokodil dankbaar en krokodil en mens leven vredig naast elkaar, einde sprookje. Toch was ik bang om dichtbij dat grote onberekenbare beest te komen. Maarja als je er toch bent kun je het maar beter doen dacht ik. Dus toch maar netjes geposeerd voor de camera. Als bedankje kreeg de krokodil een lekker levend kippetje.
Die nacht hebben we op het dak van een soort hotel geslapen, super gaaf om in Ghana onder de sterrenhemel te liggen! Goed ingepakt tegen de muggen een poging gedaan te slapen maar is helaas niet heel goed gelukt. Gelukkig hadden we mooi uitzicht, dat maakte een hoop goed. De volgende ochtend toch wel redelijk moe aan het ontbijt om vervolgens een cursus potten bakken te doen. Lekker kleien kun je beter zeggen. Een carrièreswitch hoefde ik niet te overwegen want potten bakken bleek niet helemaal mijn ding. Wel leuk om gedaan te hebben en heb in het winkeltje dingen gekocht die wel gelukt waren en erg mooi zijn. Kortom: een topweekendje.

Het ziekenhuis:
Inmiddels al heel wat goede gesprekken gehad met de gynaecoloog, hij doet enorm zijn best om dingen te veranderen maar het is moeilijk. Ik heb voorgesteld dat iedere verpleegkundige haar eigen patiënten onder zich geeft zodat één iemand verantwoordelijk is voor die patiënt en niet altijd met het vingertje naar de ander gewezen kan worden. Dit blijkt te moeilijk helaas…. Ook kwam ik erachter dat de vaste gynaecoloog er om een of andere reden niet is en deze man hem tijdelijk vervangt. Hij is hier in totaal 8 weken en zal dan weer weg gaan. Gelukkig heeft hij samen met de andere gynaecoloog besloten om twee keer per week lessen te gaan geven aan de verpleegkundigen. Er zijn namelijk al aardig wat discussies en bijna ruzies geweest over het niet adequaat handelen, helaas doen ze dit gewoon waar de patiënt bij is…. Soms is dit ook wel goed, dan voelt de verpleegkundige in kwestie zich pas echt schuldig. Zo had ik vorige week een 37 weken zwangere vrouw met diabetes, bloedsuiker was geruime tijd niet gecontroleerd dus ik had het idee opgevat om dat maar eens te doen, veel te hoog! Bij het rapporteren in de status bleek dat er al sinds juni heel veel eiwit in de urine zit en geen actie is ondernomen. Toen heb ik besloten om controles te doen en de hartslag van de baby te gaan controleren, deze bleek erg laag. De gynaecoloog had mij de week ervoor uitgelegd dat als een baby in nood is eerst de hartslag omhoog gaat en dan omlaag en er uiteindelijk mee stopt. Met deze informatie leek het mij een goed idee de dokter te bellen, mijn collega’s vonden dat we wel konden wachten tot de arts visite kwam lopen. Ik heb besloten om hem te gaan zoeken maar helaas, hij was nog niet aanwezig en ik had geen telefoonnummer. Toen de gynaecoloog eind van de ochtend visite kwam lopen bleek het kindje helaas al overleden te zijn, super frustrerend en enorm verdrietig voor moeder natuurlijk. De gynaecoloog vertelde de patiënt dat de verpleegkundigen die naast haar stonden de moordenaars waren van haar ongeboren baby’tje, heel hard maar wel waar. Zo zijn er vele voorbeelden waarbij het vaak te laat is voor het kindje. Tijd voor verandering dus!!! De gynaecoloog is er hard mee bezig.
Gelukkig zijn er ook leuke dingen op de afdeling en worden er ook gezonde kindjes geboren. Ik heb nu al drie keer een keizersnede mogen zien waarvan er 1 een tweeling was. Zo enorm bijzonder, kreeg er kippenvel van! Wel viel het mij enorm op dat het krijgen van een kindje hier niet echt als iets bijzonders wordt gezien, de vader is niet welkom tijdens de bevalling of keizersnede, moeders vinden het niet heel bijzonder en er wordt niet gefeliciteerd, heel bizar allemaal. Soms lijkt het meer een routine ding te zijn. Ik vind het wel heel bijzonder en feliciteer wel altijd, leuk om te zien dat vrouwen dat toch wel leuk vinden!
Vanaf volgende week wil ik naar een andere afdeling, ik heb het hier nu wel gezien. Ik wil volgende week starten op de kinderafdeling. Vorige week heb ik al even een kijkje genomen en daar is het echt heel erg druk! Er is ‘plaats’ voor ongeveer 50 kinderen. Hier wordt wel echt gewerkt. Het is een heftige afdeling waar bijvoorbeeld kindjes liggen die voor een groot deel verbrand zijn. Toch heb ik er enorm veel zin in!

Gastgezin:
Ayla, de andere vrijwilligster die sinds de overval bij mij in het gastgezin verbleef, is vandaag helaas vertrokken naar Accra om morgen terug te vliegen naar Nederland. Gisteravond hebben we een leuke laatste avond gehad met het gastgezin. Ayla heeft onze broertjes en moeder een hoop cadeautjes gegeven. ( bedankt voor die mega irritante klapperhandjes Ayla! Ze worden goed gebruikt tot mijn grote ergernis haha) Daarna hebben we een pyjamaparty gehouden met chips en cola en met z’n alle in de woonkamer geslapen, super gezellig! Mijn oudste broertje let vanaf nu extra goed op mij heeft ie gezegd, Ayla is er nu niet meer en dan ben ik nog maar de enige Siliminga in het gezin. Super schattig!
Ik weet inmiddels op de megadrukke oude markt de goedkope stoffenwinkeltjes te vinden en ben goed geworden in afdingen. Nu al drie Ghanese stofjes gekocht waarvan ik er van één een super gave lange jurk heb laten maken. Van die andere twee laat ik denk ik korte jurkjes maken. In zo’n Ghanese stof voel je je wel al een beetje een Ghanees hoor haha. Ik mis alleen nog super dikke billen in die jurk hihi.

Ik ga lekker eten, het ruikt goed in de keuken


Wist je dat:
- Mensen hier rondrijden op een met plastic ingepakte scooter zodat deze langer mooi blijft.
- Pedicure en manicure op straat voor je wordt gedaan.
- Je prepaid tegoed overal op straat kunt kopen.
- Je tv’s, tablets en telefoons in de supermarkt kunt kopen maar geen fruit.
- Als iemand overlijd deze dezelfde dag nog begraven wordt.
- Vrouwen na de bevalling de placenta mee naar huis nemen om te begraven.
- Je in het ziekenhuis sjaals, sieraden, prepaid tegoed en koekjes kunt kopen? Ze komen gewoon langs op iedere afdeling.
- Het wasgoed droogt op struiken en muren. (lijkt me toch zonde als je net uren hebt zitten wassen om het schoon te krijgen…)

Ik hoop dat iedereen weer een beetje op de hoogte is!
Bedankt voor het lezen.

Hele dikke zoen vanuit het warme Ghana