de tijd vliegt!

Lieve allemaal,
Alweer een tijdje geleden en tijd om wat van me te laten horen. Ik leef nog steeds en het gaat buitengewoon goed! Geen zorgen wat dat betreft. De tijd vliegt, over ruim 3 weken ben ik alweer in Nederland. Nog niet te bevatten en ik wil er eigenlijk ook nog even niet aan denken, de warmte bevalt me wel en mijn gastgezin wil ik nog niet missen.

Op trip:
Afgelopen weekend zijn we met de groep op trip geweest, het doel was nijlpaarden spotten en dat is goed gelukt! Wiehoeeeee, wat zijn die beesten gigantisch groot! Vrijdagochtend zijn we vertrokken in de richting van Burkina Faso. Onderweg alvast boodschappen gedaan want het zou een primitief verblijf worden inclusief poepveld! Dit bleek wel de mooiste wc die ik ooit heb gehad, onder een prachtige sterrenhemel je behoefte doen, wat wil je nog meer? Koken deden we op een steenkolen vuurtje, het leek wel kamperen, toch fijn dat ik dat in m’n jeugd mee heb gekregen! (thanks pa en ma, jammer dat we geen tentje op hoefde te zetten, maarja maarten is er niet om ruzie mee te maken over wie de haringen erin moest slaan) We hebben die avond heerlijk gegeten en de volgende ochtend vroeg weer opgestaan om op weg te gaan naar de nijlpaarden. Aangekomen bij de rivier in een krakkemikkige Ghanese kano gestapt die onderweg niet geheel waterdicht bleek, hozen maar! Gelukkig kunnen ze gaten hier dichten met een soort modder (werkte niet heel lang maar wel voor even!) na een half uurtje varen zagen we dan eindelijk wat nijlpaarden. Ze liggen eigenlijk de hele dag in het water, wat ik wel begrijp want ze wegen rond de 3.000 kg. Hierdoor helaas niet het hele beest kunnen zien maar af en toe een kop boven water wel, heel bijzonder! Op de terugweg met de kano nog even voet gezet op Burkina Faso, dit ligt aan de andere kant van de rivier.
In de avond na het eten hebben we mogen genieten van een traditioneel Afrikaanse dans, erg leuk om te zien en heel het dorp was ervoor uitgetrokken. Super gezellig dus! Daarna nog even bij het kampvuur gezeten met z’n alle, net alsof je op kamp bent, heerlijk gevoel! De volgende ochtend weer op tijd terug naar huis (Tamale) gereden. Een geweldig leuk en gezellig weekend gehad!!

Het ziekenhuis:
Inmiddels werk ik niet meer op de maternity ward maar op de kinderafdeling. Een drukke en heftige afdeling! Vorige week lagen er 105 kinderen, eigenlijk is er geen plek voor zoveel kinderen maar zoals ik eerder al zei, alles kan hier in Ghana! Malaria is hier nog steeds een heel groot probleem, het grootste gedeelte van de kinderen ligt er vanwege malaria. Hartverscheurend is het om te zien dat er nog steeds kinderen zijn met ondervoeding, het moeilijkste vind ik dat dit niet altijd is omdat de ouders geen geld hebben. Moeders lopen er soms bij in de prachtigste kleding en de mooiste sieraden terwijl haar kind van 3 niet kan praten en lopen door de ondervoeding. Ik dacht dat moederliefde overal op de wereld hetzelfde was….. niet dus! Verder liggen er 2 meisjes die er nu al ruim 2 maanden verblijven omdat zij voor een groot deel van hun lichaam verbrand zijn. Wondverzorging vindt plaats zonder pijnmedicatie dus de meisjes schreeuwen het uit. Moeilijk om te zien maar wel fijn dat ze geholpen kunnen worden en dat ze tussendoor gelukkig nog kunnen lachen!
Vorige week heb ik voor het eerst een bevalling gezien/meegeholpen. Ik had ervoor gekozen om een keer een nachtdienst te doen op de labour ward. In de nacht bevallen er hier meer vrouwen dan overdag. Met nog twee andere vrijwilligers hebben we in totaal 4 baby’s gevangen waarvan ik er bij 2 heb mogen helpen. Heel bijzonder om te zien en mee te maken. ‘mijn’ eerste Ghanese baby heb ik dan ook een half uur verliefd aan zitten kijken. Dit was overigens ook mijn eerste dienst in mijn Ghanese zuster outfit, een super ouderwets groen uniform met een wit schortje voor. Wel erg leuk om te hebben als aandenken en vanaf nu hoor ik er echt bij!

Wondzorg op Kidz Active School:
Dit blijf ik nog steeds 2 dagen in de week doen omdat ik zie dat het echt verschil maakt als ik er ben. Als ik niet kom worden de wonden van de kinderen die dag gewoon niet verzorgd. Het is leuk om te zien dat de kinderen terug blijven komen met de grotere wonden. Er komen niet alleen kinderen met wondjes, het lijkt soms wel een eerste hulp. Vandaag kwam er een meisje met mogelijk een gebroken pols maarja moeilijk te zien en geld voor het ziekenhuis is er niet…. Dan maar een druk verband aanleggen en hopen dat het goed gaat, fingers crossed! Ook komen er sinds de weersverandering veel zieke kinderen, deze worden vaak ziek naar school gestuurd omdat ze hier in ieder geval eten krijgen. Het gevolg is dat ze bij mij in het lokaal op een matje liggen en niet naar huis durven totdat school is afgelopen. Ik geef ze dan medicatie tegen hoofdpijn en koorts, meestal verdenk ik ze van malaria.

De bruiloft:
Vorige week mocht ik getuigen zijn van een Ghanese bruiloft. Dat gaat net even anders dan in Nederland, vooral met enorm veel muziek en blijdschap en dansen. Iedereen die wil is welkom in de kerk, de dienst duurde ongeveer 2,5 uur. Geen straf om 2,5 uur in de kerk te zitten want er moest veel gedanst worden. Rond het middag uur werden er pakjes rijst en drinken uitgedeeld, wel de bedoeling om dit thuis pas op te eten…. Lekker logisch! In ieder geval een super gave ervaring.

Mijn gastgezin:
Dat voelt nu echt als thuis, ik slaap sinds dat Ayla weg is in de woonkamer met het hele gezin. Super gezellig en ik voel me erg veilig. Hierdoor is de band ook wel sterker geworden denk ik. Komend weekend ga ik met mijn gastmoeder op stap, nog meer mooie stofjes zoeken op de markt samen. Een moeder en dochter uitje dus! Gisteravond hadden we het erover en vertelde ik dat ik op was naar een echte Ghanese stof, ze zou me hierbij helpen komend weekend. Daarna werd er iets in het Dagbahni gezegd tegen mijn oudste gastbroertje. Mijn moeder vertelde een verrassing te hebben voor me, m’n gastbroertje kwam aanzetten met een echt Ghanees jurkje! Speciaal voor mij laten maken als verrassing omdat ze zo trots op me zijn en blij met mij zijn. Gigantisch lief want ik geloof niet dat een Ghanees snel iets voor een blanke zal kopen. Dit heeft voor mij dus enorm veel waarde!

Zoals jullie kunnen lezen geniet ik nog steeds enorm van het leven hier in Ghana en moet ik er nog even niet aan denken om in het koude Nederland te zijn. De tijd vliegt helaas voorbij en zal ik over ruim 3 weken alweer aankomen in Nederland. De komende weekenden staan vol gepland met allerlei leuke dingen en ik heb besloten 3x zo hard te gaan genieten van deze laatste weken.

Bedankt weer voor het lezen van mijn blog!


Wist je dat:
- Baby’s hier pas na een week een naam krijgen en worden vernoemd naar de dag waarop ze zijn geboren.
- Kinderen hier gigantisch ruig spelen.
- Je na een fietstochtje helemaal onder het rode stof/zand zit.
- Als je uit eten gaat met een aantal het eten noooooit tegelijk geserveerd wordt….
- Er overal geiten zomaar de straat op rennen.
- Ik nu gigantisch veel trek heb in een bittergarnituurtje!!! (ik blijf ervan dromen)

Hele dikke knuffel uit Ghana!
Liefs Lianne