keihard genieten
Door: lianne
Blijf op de hoogte en volg Lianne
08 December 2014 | Ghana, Tamale
Keihard genieten!
Hallo familie en vrienden, weer even een update van mij uit Ghana. Even laten weten dat ik totaal nog niet jaloers ben op jullie allemaal in het koude kikkerland, ik leef voorlopig nog twee weken in de warmte en geniet overal net een beetje extra van! Ik besef me steeds meer dat het einde nadert en dat ik heel veel dingen hier normaal ben gaan vinden terwijl ze eigenlijk helemaal niet normaal zijn voor een siliminga als ik! De laatste twee weken zullen dus staan in het teken van dubbel en dwars genieten van iedere seconde en veel tijd doorbrengen met mijn gastgezin die overigens beweren dat ze mij ook enorm gaan missen. Opzich begrijp ik dat ook wel, ik geloof dat ik best gezellig ben;) ik maak in ieder geval heel veel lol met de kinderen en met mijn gastmoeder heb ik afwisselend leuke en serieuze gesprekken wat ik heel erg interessant vind. Verder ben ik de eerste vrijwilligster die in de woonkamer slaapt bij het gezin, reuze gezellig natuurlijk voor de kinderen! Het lijkt iedere avond weer opnieuw een slaapfeestje, helaas moet er ook gewoon geslapen worden!
Sinterklaasavond:
Dankzij mijn lieve ouders kon ik toch een beetje meegenieten van al het lekkers voorafgaand aan het heerlijk avondje. Een chocoladeletter en pepernootjes! Heerlijk van kunnen smullen. Maar ook wij moesten in Ghana 5 december wel een beetje vieren natuurlijk! Dit deden we op 4 december, iedereen had 3 cadeautjes gekocht en daar hebben we het dobbelspel mee gedaan. Lachen gieren brullen en een ware strijd om de leukste cadeaus barstte los. Na een half uur was de tijd verstreken en is er tot op de laatste seconde gestreden, en ik ben tevreden! Weer wat leuke extra souvenirs! Nu hopen dat alles in mijn koffer past…
Inmiddels staat er her en der een kerstboom en hebben we 1 huis gesignaleerd dat versierd was met lichtjes. Echter krijg ik hier totaal nog geen kerstgevoel van. Ik vrees dat dit pas komt als ik op schiphol arriveer en de kou voel en bedenk hoe lekker het zou zijn om met een warm kopje thee en een dekentje onder de kerstboom te zitten!
Mole National Park:
Afgelopen weekend zijn we met wederom een enorm gezellige groep vrijwilligers naar Mole National Park afgereisd. Dit ligt op ongeveer 3uurtjes rijden van Tamale. Dit was het weekendje waar ik het meest naar uit heb gekeken en blij ben dat ik deze voor het laatst heb bewaard. Het was namelijk een van de mooiste weekenden! Vrijdagmiddag zijn we rond lunchtijd aangekomen, bij aankomst bleken er al veel hongerige brutale bavianen op de loer te zitten hopend op een restje van de lunch. Nouja hopen? Ze kunnen het met gemak van tafel jatten! Na het zien van een aantal berovingen van spullen van andere mensen voortaan met stenen gewapend naar de kamer lopen voor het geval er een baviaan van plan is je spullen te jatten!
Aan het einde van de middag hebben we een jeepsafari gedaan waarbij we na een half uurtje van de auto af moesten, een olifant gesignaleerd! Als nieuwsgierige aapjes volgden we onze gids bewapend met een groot geweer op een zacht drafje, dwars door de bosjes. Op dat moment vroeg ik me af waarom die olifant niet gewoon naar ons kon komen, in je korte broek en slippertjes door de bush bush is niet ideaal. Maar zoals ze zeggen, als je er dan eenmaal eentje ziet ben je alles weer vergeten! Dat bleek ook echt zo, iets dichterbij dan verwacht zaten we rustig naar een gigantisch groot beest te kijken. Hij keek op zijn gemakje terug, rustig kijkend naar elkaar de nodige foto’s geschoten natuurlijk! Totdat het meneer de olifant te lang duurde, 7 siliminga’s en een neger met een geweer op 15 meter afstand zou ik me ook niet helemaal comfortabel meer bij voelen. Dat was goed te merken, flapperend met de oren van irritatie. Voor ons alleen maar fijn, mooie plaatjes schieten en een beetje wind! Helaas gaven we niet op en bleven lekker op ons gemakje zitten, zelfs nog iets dichterbij proberen te komen. Dat werd teveel, met een hoop lawaai en gekraak stortte een boom een paar meter bij ons vandaan op de grond. De olifant was er aardig klaar mee! Genoeg plaatjes kunnen schieten en mooie filmpjes kunnen maken, dat was wel een bedankje waard!
Weer terug klimmen bovenop de jeep danmaar op jacht naar meer olifanten! Een groep antilopen, bavianen en zwijnen verder was daar olifant nummer 2! Veilig en hoog op de jeep blijven zitten totdat we besloten terug te gaan naar het hotel. Natuurlijk hadden wij weer enorm geluk en wilde de olifant nog even ons pad kruisen, wederom prachtige plaatjes!
’s Avonds genoten van een overheerlijke maaltijd en een lekker drankje. Op tijd het bedje opgezocht want de volgende ochtend stond ons een loopsafari te wachten. Dit keer in lange broek en dichte schoenen stuitte we op een olifant die zijn douche nam in het meertje, geweldig om te zien! Ook hierbij hadden we weer geluk en op de terugweg van onze wandelsafari kwamen we de olifant ineens tegen in de bosjes!
Verder hebben we mogen genieten van een enorm fijn zwembad met een prachtig uitzicht over het park. Vanaf hier konden we zelfs af en toe een olifant het water in zien gaan. In totaal stond de teller op 10 olifanten in drie dagen, ik zeg een prima resultaat! Zaterdag hebben we aan het eind van de middag nog een kano tochtje gemaakt door een klein riviertje, anders dan de vorige keer! Dit leek meer op een mangrove en onderweg veel mooie vogels, krokodillensporen en hagedissen gezien. Een waar avontuur!
Op zondag hebben we de hele ochtend bij het zwembad gelegen, helaas moesten we na de lunch vertrekken omdat er gewerkt zou worden aan een brug ( jaja werken op zondag, werken is al heel wat laat staan op zondag ). De brug zou om 14.00 dicht gaan en moesten we dus voor die tijd hier overheen zijn anders zouden we 4uur moeten wachten. Maar we hebben het gelukkig gered! Uiteindelijk hebben we het weekend afgesloten met een heerlijk avondmaal bij een fijn restaurant in Tamale!
Gastgezin:
Hier is weinig verandering, ik voel me nog steeds bijzonder erg thuis en voel me op mijn gemak. Zoals ik eerder al zei heb ik af en toe goede gesprekken met mijn gastmoeder, heel fijn en hier kan ik een hoop van leren! Ook als ik ergens mee zit kan ik alles aan haar kwijt, een fijn idee! vooral de oudste zegt elke keer dat hij me gaat missen, blijkbaar heb ik altijd leuke verhalen waarvan ik niet altijd begrijp waarom ze er om moeten lachen, liever dat ze lachen dan huilen;). Volgens mijn gastmoeder zal het stil worden in huis zonder mij. Ik bekijk het eerder andersom en zal het in Nederland in mijn huis heel stil zijn zonder hun. Er is nu altijd iemand thuis en ik kan altijd spelen en lachen met de kids. De jongste Abdul wordt met de dag ondeugender. Hij is gek op eten en eet bijna meer dan ik, ongelooflijk! En daarna dan nog aan de borst bij moeders…. Hier wil mama Asana mee stoppen, kan me best voorstellen na ruim een jaar lang gebroken nachten omdat hij steeds komt om te drinken. Inmiddels boekt Abdul flinke vooruitgang met zijn woordenschat, hij kan mijn naam zeggen! Best gek want ‘daddy’ kan hij niet zeggen, maarja die man is er ook nooit…. Best sneu als ik me dat zo realiseer. Zo had ik vorige week mijn gastgezin mee uit eten genomen. Het was eigenlijk de bedoeling om alleen mama Asana mee te nemen uit eten omdat ik vond dat de jongens altijd al zo enorm verwend worden. Toen ik in de woonkamer kwam zaten de kinderen echter netjes in een blouseje op mij te wachten. Of het bewust was of dat ze het echt niet begrepen had laat ik maar even in het midden, het was in ieder geval een avond om niet meer te vergeten! Iedereen heeft enorm genoten van het eten en de gezelligheid! Verder ben ik vorig weekend samen met mama Asana op pad geweest. Op jacht naar een echt Ghanees stofje, gevonden vind ik! Verder ben ik met haar naar een arm dorpje gegaan om de kleding die ik als donatie had uit te delen. Geweldig was dit! Zo mooi om te zien dat je mensen zo enorm blij kunt maken met wat kleding.
Werk:
Wat werk betreft gaat alles zijn gangetje, nog steeds 2 dagen in de week op de Kidz Active en de rest in het ziekenhuis. Op de school ben ik inmiddels de siliminga met indomie haar ( indomie is een soort noodles, bedankt voor het compliment…) overigens verbazen veel Ghanezen zich erover dat mijn haar echt is, iedereen denkt dat ik het nep is hahaha.
Lieve mensen iedereen is weer een beetje op de hoogte van mijn laatste avonturen volgens mij! Bijhorende foto’s verschijnen binnenkort op mijn facebook pagina!
Hele dikke zoen van een Ghanese siliminga met indomie haar!
Wist je dat:
- Bijna geen enkele vrouw haar eigen haar heeft, allemaal ingevlochten of pruiken!
- Mijn jongste gastbroertje ’s nachts zonder pamper slaapt. ( gelukkig blijft ie veilig bij z’n moeder liggen )
- Hier alle vuilniszakjes van blanken uitgeplozen worden of er wat bruikbaars tussen zit.
- Mijn inspiratie aan wist je datjes op is, ik vind heel veel normaal hier ;)
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Lianne tot snel!
Hallo familie en vrienden, weer even een update van mij uit Ghana. Even laten weten dat ik totaal nog niet jaloers ben op jullie allemaal in het koude kikkerland, ik leef voorlopig nog twee weken in de warmte en geniet overal net een beetje extra van! Ik besef me steeds meer dat het einde nadert en dat ik heel veel dingen hier normaal ben gaan vinden terwijl ze eigenlijk helemaal niet normaal zijn voor een siliminga als ik! De laatste twee weken zullen dus staan in het teken van dubbel en dwars genieten van iedere seconde en veel tijd doorbrengen met mijn gastgezin die overigens beweren dat ze mij ook enorm gaan missen. Opzich begrijp ik dat ook wel, ik geloof dat ik best gezellig ben;) ik maak in ieder geval heel veel lol met de kinderen en met mijn gastmoeder heb ik afwisselend leuke en serieuze gesprekken wat ik heel erg interessant vind. Verder ben ik de eerste vrijwilligster die in de woonkamer slaapt bij het gezin, reuze gezellig natuurlijk voor de kinderen! Het lijkt iedere avond weer opnieuw een slaapfeestje, helaas moet er ook gewoon geslapen worden!
Sinterklaasavond:
Dankzij mijn lieve ouders kon ik toch een beetje meegenieten van al het lekkers voorafgaand aan het heerlijk avondje. Een chocoladeletter en pepernootjes! Heerlijk van kunnen smullen. Maar ook wij moesten in Ghana 5 december wel een beetje vieren natuurlijk! Dit deden we op 4 december, iedereen had 3 cadeautjes gekocht en daar hebben we het dobbelspel mee gedaan. Lachen gieren brullen en een ware strijd om de leukste cadeaus barstte los. Na een half uur was de tijd verstreken en is er tot op de laatste seconde gestreden, en ik ben tevreden! Weer wat leuke extra souvenirs! Nu hopen dat alles in mijn koffer past…
Inmiddels staat er her en der een kerstboom en hebben we 1 huis gesignaleerd dat versierd was met lichtjes. Echter krijg ik hier totaal nog geen kerstgevoel van. Ik vrees dat dit pas komt als ik op schiphol arriveer en de kou voel en bedenk hoe lekker het zou zijn om met een warm kopje thee en een dekentje onder de kerstboom te zitten!
Mole National Park:
Afgelopen weekend zijn we met wederom een enorm gezellige groep vrijwilligers naar Mole National Park afgereisd. Dit ligt op ongeveer 3uurtjes rijden van Tamale. Dit was het weekendje waar ik het meest naar uit heb gekeken en blij ben dat ik deze voor het laatst heb bewaard. Het was namelijk een van de mooiste weekenden! Vrijdagmiddag zijn we rond lunchtijd aangekomen, bij aankomst bleken er al veel hongerige brutale bavianen op de loer te zitten hopend op een restje van de lunch. Nouja hopen? Ze kunnen het met gemak van tafel jatten! Na het zien van een aantal berovingen van spullen van andere mensen voortaan met stenen gewapend naar de kamer lopen voor het geval er een baviaan van plan is je spullen te jatten!
Aan het einde van de middag hebben we een jeepsafari gedaan waarbij we na een half uurtje van de auto af moesten, een olifant gesignaleerd! Als nieuwsgierige aapjes volgden we onze gids bewapend met een groot geweer op een zacht drafje, dwars door de bosjes. Op dat moment vroeg ik me af waarom die olifant niet gewoon naar ons kon komen, in je korte broek en slippertjes door de bush bush is niet ideaal. Maar zoals ze zeggen, als je er dan eenmaal eentje ziet ben je alles weer vergeten! Dat bleek ook echt zo, iets dichterbij dan verwacht zaten we rustig naar een gigantisch groot beest te kijken. Hij keek op zijn gemakje terug, rustig kijkend naar elkaar de nodige foto’s geschoten natuurlijk! Totdat het meneer de olifant te lang duurde, 7 siliminga’s en een neger met een geweer op 15 meter afstand zou ik me ook niet helemaal comfortabel meer bij voelen. Dat was goed te merken, flapperend met de oren van irritatie. Voor ons alleen maar fijn, mooie plaatjes schieten en een beetje wind! Helaas gaven we niet op en bleven lekker op ons gemakje zitten, zelfs nog iets dichterbij proberen te komen. Dat werd teveel, met een hoop lawaai en gekraak stortte een boom een paar meter bij ons vandaan op de grond. De olifant was er aardig klaar mee! Genoeg plaatjes kunnen schieten en mooie filmpjes kunnen maken, dat was wel een bedankje waard!
Weer terug klimmen bovenop de jeep danmaar op jacht naar meer olifanten! Een groep antilopen, bavianen en zwijnen verder was daar olifant nummer 2! Veilig en hoog op de jeep blijven zitten totdat we besloten terug te gaan naar het hotel. Natuurlijk hadden wij weer enorm geluk en wilde de olifant nog even ons pad kruisen, wederom prachtige plaatjes!
’s Avonds genoten van een overheerlijke maaltijd en een lekker drankje. Op tijd het bedje opgezocht want de volgende ochtend stond ons een loopsafari te wachten. Dit keer in lange broek en dichte schoenen stuitte we op een olifant die zijn douche nam in het meertje, geweldig om te zien! Ook hierbij hadden we weer geluk en op de terugweg van onze wandelsafari kwamen we de olifant ineens tegen in de bosjes!
Verder hebben we mogen genieten van een enorm fijn zwembad met een prachtig uitzicht over het park. Vanaf hier konden we zelfs af en toe een olifant het water in zien gaan. In totaal stond de teller op 10 olifanten in drie dagen, ik zeg een prima resultaat! Zaterdag hebben we aan het eind van de middag nog een kano tochtje gemaakt door een klein riviertje, anders dan de vorige keer! Dit leek meer op een mangrove en onderweg veel mooie vogels, krokodillensporen en hagedissen gezien. Een waar avontuur!
Op zondag hebben we de hele ochtend bij het zwembad gelegen, helaas moesten we na de lunch vertrekken omdat er gewerkt zou worden aan een brug ( jaja werken op zondag, werken is al heel wat laat staan op zondag ). De brug zou om 14.00 dicht gaan en moesten we dus voor die tijd hier overheen zijn anders zouden we 4uur moeten wachten. Maar we hebben het gelukkig gered! Uiteindelijk hebben we het weekend afgesloten met een heerlijk avondmaal bij een fijn restaurant in Tamale!
Gastgezin:
Hier is weinig verandering, ik voel me nog steeds bijzonder erg thuis en voel me op mijn gemak. Zoals ik eerder al zei heb ik af en toe goede gesprekken met mijn gastmoeder, heel fijn en hier kan ik een hoop van leren! Ook als ik ergens mee zit kan ik alles aan haar kwijt, een fijn idee! vooral de oudste zegt elke keer dat hij me gaat missen, blijkbaar heb ik altijd leuke verhalen waarvan ik niet altijd begrijp waarom ze er om moeten lachen, liever dat ze lachen dan huilen;). Volgens mijn gastmoeder zal het stil worden in huis zonder mij. Ik bekijk het eerder andersom en zal het in Nederland in mijn huis heel stil zijn zonder hun. Er is nu altijd iemand thuis en ik kan altijd spelen en lachen met de kids. De jongste Abdul wordt met de dag ondeugender. Hij is gek op eten en eet bijna meer dan ik, ongelooflijk! En daarna dan nog aan de borst bij moeders…. Hier wil mama Asana mee stoppen, kan me best voorstellen na ruim een jaar lang gebroken nachten omdat hij steeds komt om te drinken. Inmiddels boekt Abdul flinke vooruitgang met zijn woordenschat, hij kan mijn naam zeggen! Best gek want ‘daddy’ kan hij niet zeggen, maarja die man is er ook nooit…. Best sneu als ik me dat zo realiseer. Zo had ik vorige week mijn gastgezin mee uit eten genomen. Het was eigenlijk de bedoeling om alleen mama Asana mee te nemen uit eten omdat ik vond dat de jongens altijd al zo enorm verwend worden. Toen ik in de woonkamer kwam zaten de kinderen echter netjes in een blouseje op mij te wachten. Of het bewust was of dat ze het echt niet begrepen had laat ik maar even in het midden, het was in ieder geval een avond om niet meer te vergeten! Iedereen heeft enorm genoten van het eten en de gezelligheid! Verder ben ik vorig weekend samen met mama Asana op pad geweest. Op jacht naar een echt Ghanees stofje, gevonden vind ik! Verder ben ik met haar naar een arm dorpje gegaan om de kleding die ik als donatie had uit te delen. Geweldig was dit! Zo mooi om te zien dat je mensen zo enorm blij kunt maken met wat kleding.
Werk:
Wat werk betreft gaat alles zijn gangetje, nog steeds 2 dagen in de week op de Kidz Active en de rest in het ziekenhuis. Op de school ben ik inmiddels de siliminga met indomie haar ( indomie is een soort noodles, bedankt voor het compliment…) overigens verbazen veel Ghanezen zich erover dat mijn haar echt is, iedereen denkt dat ik het nep is hahaha.
Lieve mensen iedereen is weer een beetje op de hoogte van mijn laatste avonturen volgens mij! Bijhorende foto’s verschijnen binnenkort op mijn facebook pagina!
Hele dikke zoen van een Ghanese siliminga met indomie haar!
Wist je dat:
- Bijna geen enkele vrouw haar eigen haar heeft, allemaal ingevlochten of pruiken!
- Mijn jongste gastbroertje ’s nachts zonder pamper slaapt. ( gelukkig blijft ie veilig bij z’n moeder liggen )
- Hier alle vuilniszakjes van blanken uitgeplozen worden of er wat bruikbaars tussen zit.
- Mijn inspiratie aan wist je datjes op is, ik vind heel veel normaal hier ;)
Xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx Lianne tot snel!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
